به مناسبت برگزاری بیست و سومین جشنواره تئاتر استان یزد نمایش سوگ قمری اجراشدکه نقد آن بدین شرح از سوی تقی احتیاط از هنرمندان و پیشکسوتان تئاترارائه گردید.

نمایش با مرگ ناصر الدین شاه شروع می شود و ما شاهد بازخورد آن در کل جامعه خواهیم بود،این مرگ تا انتها بر نمایش سایه انداخته وکلیه شئونات اجتماعی را تابعی از خود کرده ودر برابر هر حرکت ترقی خواهانه ای مقاومت نشان می دهد،اما تحصیل کردگان وجوانان هم بی کار ننشسته وبرای رسیدن به اهداف خود تلاش خاص خود را جدای از خط بروکراسی حاکم به کار می گیرند واین دو گروه مخالف در برابر خواست یکدیگر آنقدر مقاومت به خرج می دهندتا عاقبت همگی خسته ومتلاشی راضی به سازش با یکدیگر می شوند،اما این سازش کنار آمدن تاکتیکی نیست بلکه با یک چرخش ناگهانی وبدون دلیل وصف تاسف بار مفرطی که بی هیچ مقدمه ای برگروه پیش گامان جامعه حاکم می شود در این سازش شوم خود نمایی می کند ودر واقع راهی خلاف راه طی شده در طول مسیر نمایش را به تصویر می کشد(در این باب اشاره ام به مقاومتی است که تحصیل کردگان در برابر قطع ریشه های پنج هزار ساله از خود نشان می دهند ولی ناگهان در پایان نمایش وهنگام سازش همه ی انها را به صورت معتادهایی درمانده وذلیل مشاهده می کنیم).
اگر از این  ضعف  در انتها وهمچنین مقدمه نسبتا طولانی در ابتدای نمایش بگذریم می توان متن سوگ قجری را قابل قبول دانست وهوشیاری وتیز بینی اقای طباطبایی را درنگارش متن وموفقیت او در بیان نظرات وارایه  اندیشه اش تبریک گفت ولی در اجراء داستان دیگری حاکم است که خب توقع زیادی هم از بازیگرانی که چیزی حدود دو ماه است تازه با تئاتر آشنا شده اند داشت،بلکه همه توقع را باید از بابک هم بعنوان کارگردان وهم بعنوان مربی کلاسهای تابستانی هنرجویان داشت که گاهی ساده انگارانه وسطحی با مقوله های گوناگون نمایش مثل کارگردانی،بازیگری ومیزانس های مختلف وغیره برخورد کرده وبرای رفع مشکلات نمایش اصلا خود را به زحمت نیداخته است.
البته باید اذعان داشت که در شرایط و جو حاکم تئاتر نداشته ونیم بند ابرکوه  اجرای این نمایش خود غنیمتی است که نباید به راحتی از ان گذشت.

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا